درخت از مظاهر خلقت و جلوه‌اي از تجليات آفريدگار عالم است كه نماد آباداني و مظهر زندگي شناخته مي‌شود و نه تنها در دين مبين اسلام بلكه در فرهنگ و تمدن ايراني همواره رابطه انسان با طبيعت مورد تأكيد و سفارش قرار داشته و سيماي محيط زيست بيانگر چگونگي عملكرد انسان با اين نعمت الهي است. محيط زيستي كه امروز از اعمال و كردار بشر بسيار مورد آسيب قرار گرفته و احياي مجدد آن عزم و اراده جدي و ملي را طلب مي‌كند كه صرف يك روز درختكاري نمي‌توان جفاي را كه در حق آن روا داشته‌ايم ترميم كنيم. امروز تداوم حيات بشر وابسته به محيط زيست و حفاظت و حضانت از آن شناخته شده و لذا نگاه به محيط زيست از رويكردي تشريفاتي و درجه دوم به يك موضوع اولويت دار براي كشورها تبديل شده به طوري كه در فرايند توسعه پايدار مورد توجه خاص و ويژه‌اي قرار گرفته و پايداري توسعه در گرو حفاظت محيط زيست لحاظ نظر است. بر اين اساس نبايد در مسير توسعه اقدامي‌انجام داد كه آسيبي را به چرخه حيات زيست وارد شود. اگرچه اين تغيير در نوع نگاه به محيط زيست بسيار دير رخداد اما هرجا جلوي ضرر گرفته شود منفعت است و امروز يقيناً تعهد و مسئوليت ما بيش از پيش است تا ميراثي را از اين سرمايه‌هاي ملي كه آب، هوا و خاك است براي نسل آينده خويش بجاي گذاريم تا همانگونه كه ما قدردان نياكان خويش بوده‌ايم آيندگان نيز قدردان ما باشند، چرا كه محيط زيست خاص يك گروه يا جامعه يا نسل خاص نيست بلكه متعلق به همه زمان‌هاست و ما بايد امانتداران صديق و پاك دستي در اين مسير انتقالي باشيم. عملكرد ما بايد آنگونه باشد كه كمترين آثار سوء و مخرب و بهره برداري از جنگل‌ها و محيط زيست را داشته و با يك اصلاحات فرهنگي از درون خانواده بدون هيچ هزينه‌اي بتوان تغييرات شگرفي را در عرصه محيط زيست كشور پديدار ساخت.  الگوهاي فرهنگي كه خانواده با كاهش ايجاد زباله‌هاي پلاستيكي و كاهش استفاده از كاغذ و دستمال كاغذي و تغيير در فرهنگ گردشگري در دامن طبيعت مي‌توانند ايجاد كنند كه ثمرات آن براي طبيعت بسيار قابل توجه مي‌باشد و اين فرهنگ صحيح استفاده از كاغذ و برخورد با طبيعت اگر در سطح ادارات و دستگاه‌ها و نهادها نيز رواج يابد مي‌تواند تغيير قابل توجهي در سرانه مصرف كاغذ به عنوان يكي از مهم‌ترين دلايل قطع درختان ايجاد كند.  حفظ محيط زيست در كنار ضرورت‌هاي كه نياز دارد در سطح كلان ساماندهي شود در سطح خرد نيز نيازمند مشاركت يكايك افراد جامعه است كه خوشبختانه مي‌توان اين رويكرد مشاركتي را امروز در سطح جامعه بسيار بيشتر از گذشته ديد و اميدوارم كه آتيه مثبتي را براي محيط زيست ورق زنيم و به دست خويش محيط زيست را به محيط ايست بدل نسازيم.