کودکان؛ قربانی آلودگی هوای کلان شهرها

با توجه به گسترش شهرها و افزایش شهرنشینی و به تبع آن افزایش منابع آلاینده های
هوا، افراد ساکن در شهرهای بزرگ از این آلودگی رنج می برند. این روزها آلودگی هوا در
کلان شهر هایی، همچون تهران و... یک مشکل بسیار مهم در سطح ملی شناخته شده است . در اکثر کلان شهرهای کشور همه از آلودگی هوا می‌گویند  و حتی اگر نخواهیم ، بطور ناخودآگاه می شنویم.متاسفانه دیو سیاه آلودگی؛ نفس کشیدن را از همه ربوده است و شاید در فصل سرما به نوعی به آن عادت کرده ایم. یافته های علمی و تحقیقات پزشکی در خصوص طیف گسترده ی اثرات آلودگی هوا بر سلامت انسان ها در حال افزایش است. یکی از پرخطرترین گروه های سنی که در معرض این آلودگی ، دچار آسیب های جدی و جبران ناپذیری می شوند، کودکان هستند.
از آن جایی که سیستم تنفسی انسان در تماس مستقیم با آلودگی هوا قرار دارد و ریه همچون یک دستگاه تصفیه مسئول جذب اکسیژن هوا و دفع


دی اکسید کربن خون است، بیشتر از سایر قسمت های
بدن آسیب پذیر است. در این بین کودکان چون از راه دهان نفس می کشند و راه های هوایی باریک تری دارند، بنابراین مقدار بیشتری از آلاینده ها در تنفس آن ها باقی مانده و در نتیجه آلاینده های موجود را 20 تا 50 درصد بیشتر از بزرگسالان جذب
می کنند. همچنین کودکان به دلیل تعداد تنفس بیشتر نسبت به بزرگسالان و همچنین قد کوتاه تر بیشتر در معرض آلودگی سطحی هوای محیط قرار دارند. فعالیت بالای این گروه سنی و افزایش
سوخت و ساز بدن، آنها را بیشتر مستعد ابتلا به بیماری های ریوی وعفونت هایی از این قبیل
می کند. از این رو انجام فعالیت های بدنی و ورزشی در کودکان به علت بالا رفتن تعداد تنفس، آلودگی های
بیشتری وارد سیستم تنفسی و ریه آن ها می شود. آسم و انواع آلرژی های تنفسی از شایع ترین بیماری هایی است که در کودکان ساکن شهر های بزرگ مشاهده می شود.
ناگفته نماند که آلرژی های پوستی و احتمال بروز سرطان در کودکان شهرنشین از شیوع بالاتری برخوردار است. از دیگر موارد بیماری های شایع در کودکان، سوزش چشم ، پوست و کمبود اکسیژن در خون است که موجب بی قراری آن ها شده و آمارها نشان می دهد که آلودگی هوا در وجود بیماری های روحی و روانی همچون افسردگی و اسکیزوفرنی در کودکان بی تاثیر نیست. در این بین اپیدمی
بیماری های نوظهور و البته غیر واگیر، بیش از پیش معضل هوای آلوده ی کلان شهرها را پر رنگ تر می کند. به گفته کارشناسان، آمار تولد کودکان بیش فعال نیزنگران کننده بنظر می رسد ، فرضیه تاثیر آلودگی هوا و تاثیر آن بر این اختلال را پر رنگ تر کرده و مسلما بر روی کاهش ضریب هوشی این رده سنی بی تاثیر نخواهد بود. در بیماری اوتیسم
(نوعی اختلال رشد که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می شود) ردپایی از آلودگی هوا مشاهده می شود.همچنین از آن جایی که سیستم ایمنی و اعضای بدن کودکان هنوز کامل نشده است، این گروه سنی در مقابل تاثیرات منفی آلودگی هوا و اثران منفی ناشی از آن بر سلامتی مستعدترند. وجود سرب استنشاقی در هوای آلوده و احتمال رسوب آن در استخوان های در حال رشد کودکان باعث ایجاد عوارض جبران ناپذیری در بزرگسالی خواهد شد. شاید توجه به احتمال افزایش برخی از بیماری های نادر، همچون اختلالات اسکلتی در کودکان نیز باید جدی تر گرفته شود.
ازون ، مونوکسید کربن ، اکسیدهای نیتروژن و اکسید های گوگرد از جمله آلاینده های هوا هستند که بیشترین تاثیر را بر روی کودکان دارند. با توجه به آمارهای مذکور می توان بیان نمود؛ که آلودگی هوا شوخی بردار نیست و بسیاری از عوارض و تاثیرات سو آن بر این رده سنی حساس سال ها بعد، قابل لمس خواهد بود.بدین منظور لاجرم، با توجه به خسارت ۳۴ هزار میلیاردی آلودگی هوا به اقتصاد ملی ، برنامه ریزی و تبیین سیاست های های ضروری برای کنترل آلودگی هوا؛ برای دستگاه های مسئول و دست اندرکاران این امر،باید وظیفه ای مهم تلقی شود، نه اینکه فقط دعا کنیم، باد و باران این مشکل حیاتی را حل نماید. اما آنچه
می تواند در مقطع کنونی به سلامتی کودکانمان کمک کند، این است که کودکان بیشتر در خانه بمانند و درروزهای هشدار از بیرون بردن آنها و بازی در پارک ها
و مکان های باز،جدی اجتناب ورزیم.
به امید روزی که در آسمان شهرمان، هوای آبی و پاک را نظاره گر باشیم و نفس هایمان به شماره نیفتد.
سردبیر*