حسن صادقي
رييس اتحاديه پيش‌کسوتان
سازمان تأمين اجتماعي امروز با تحت پوشش داشتن 43 ميليون جمعيت ايران، به عنوان يک سازمان بيمه اي اثرگذار در رضايتمندي مردم نقش آفريني مي‌کند که همه مسئولان به اين نقش بي بديل معترف هستند. اما در طول تاريخ بعد از انقلاب متأسفانه شاهد يک رويکرد حمايتي از سوي مسئولين نظام نسبت به اين سازمان فداکار و مظلوم که تمام سرمايه آن متعلق به کارگران شاغل و بازنشسته است، نبوده‌ايم. اين در حاليست که در جوامع پيشرفته، سازمان تأمين اجتماعي را موتور محرک اقتصاد خود دانسته و تمام قد از تأمين اجتماعي به لحاظ نقش آفريني آن در حوزه اقتصادي ـ اجتماعي و نظام سياسي حمايت مي‌کنند. حتي ملاحظه شده سازمان تأمين اجتماعي را پشتوانه صندوق ارزي کشور معرفي ميکنند. معنا و مفهوم اين حرکت اين است که ملاک براي آنها منافع ملي در قالب حمايت از تأمين اجتماعي است. اکنون سوال اين است که آيا در کشور ما نيز يک چنين نگاهي نسبت به سازمان تأمين اجتماعي وجود دارد؟ قطعاً پاسخ آن خير است. چرا که در طول عمر تأمين اجتماعي در 37 ساله بعد از انقلاب، شاهد يک رويکرد سودجويانه از ناحيه دولت نسبت به آن بوده‌ايم و همين نگاه منفعت طلبانه که در دولتها و ساير قوا بوده، منتج به تحليل رفتن توان اقتصادي اين سازمان و کاهش ميزان پاسخگويي آن در حوزه‌هاي مختلف به مخاطبين شده است. متأسفانه تغييرات مديريتي در اين سازمان نه با نگاه حمايتي که با نگاه سياسي توأم بوده و آثار مخربي را براي اين سازمان به همراه داشته است، به گونه اي که نسبت پشتيباني آن از 7/21 به 7/5 رسيده و مطالبات آن از دولت از صفر به 130هزار ميليارد تومان و مطالبات از کارفرمايان نييز که صفر بود، به 20 هزار ميليارد تومان رسيده که اين نتيجه عکسي را در ارائه خدمات به جامعه تحت پوشش به همراه داشته است. حاصل اين همه کم لطفي به سازمان، نارضايتي کارگران اعم از حوزه شاغلين و بازنشسته شده و اگر چاره جويي نشود، قطعاً بزرگترين چالش نظام سياسي و اجرايي کشور را همين صندوق تأمين اجتماعي رقم خواهد زد.
تأمين اجتماعي را در حالي بزرگ مي‌داريم که متأسفانه به لحاظ اقتصادي به سمت کوچکتر شدن و به لحاظ خدمات دهي و انجام تعهدات به سمت ضعيف شدن سير مي‌کند. علي رغم اينکه مسولان سازمان به خصوص مديرعامل دست پاک و ارزشي آن تلاشهاي خوبي کرده‌اند، متأسفانه به دليل عدم همدلي و نبود يک رويکرد مثبت به حمايت از اين سازمان از سوي دولتها و تغيير نگاه کارفرمايان به عنوان يک شريک راهبردي، تبعات منفي را در مسير اقتدار اين سازمان در حوزه‌هاي مختلف شاهد هستيم. اکنون اميدواريم هفته تامين اجتماعي بهانه اي براي تغيير اين نگاهها در جهت حمايت از سازمان و مديريت پرتلاش آن دکتر نوربخش باشد تا انشااله در سايه اين حمايت‌ها، شاهد ارايه سرويس دهي مناسب از ناحيه سازمان به جامعه هدف باشيم و از طرفي خروجي اين تغيير نگاه، افزايش رضايتمندي کارگران بازنشسته و شاغل از دولت کريمه نظام جمهوري اسلامي‌بشود.