مصطفي داننده

روزنامه نگار

اين روزها بسياري از کساني که هشت شان گرو نه شان است، بسياري ازکساني که چرخ زندگي‌شان درست نمي‌چرخد، بسياري ازکساني که کمرشان زير بار قرض شکسته است، همان‌هايي هستند که در بلبشوي اقتصاد ايران درست زندگي کردند. دلار نخريدند، سکه روي سکه نگذاشتند، براي سود بيشتر ملک و ماشين نخريدند، نفروختند و تنها و تنها زندگي کردند.خيلي‌ها در الاکلنگ فيمت دلارسرمايه‌شان را به بازار ارز نريختند و سعي کردند دلالي نکنند.

ادامه از همین صفحه


... آنها نمي‌خواستند سهمي‌در گراني اجناس داشته باشند. خيلي‌ها وقتي سايت‌ ثبت نام خودرو باز شد، ثبت نام نکردند تا بازار دچار شوک نشود. خيلي‌ها براي اينکه پول بيشتر در بياورند خانه دوم و سوم نخريدند تا قيمت خانه سر به فلک نگذارد. خيلي‌ها به سخنان مسؤولان کشور اعتماد کردند و دلار، سکه و طلا نخريدند تا بازار به آرامش برسد. حالا همين آدم‌ها که سعي کردند در اين جامعه پر گرگ، انسان باشند، بيش ازهمه مشکل دارند. به نظر مي‌رسد جامعه اين روزهاي ايران، آدم‌هاي خوب را پس مي‌زند و همه را ترغيب مي‌کند به بد بودن و به دغل بودن. امروز آنهايي که فروختند، خوردند و بردند، سرکوفت خانواده را نمي‌شنوند. نگران شام شب خودشان نيستند،نگران بالا رفتن قيمت پوشک نيستند و پا را روي پا گذاشته‌اند و از زندگي در ايران لذت مي‌برند. سبک زندگي در ايران به گونه‌اي شده است که آدم خوب بودن و خوب ماندن راحت نيست. آدم‌هاي خوب معمولا ضرر مي‌کنند و هزينه درست زندگي کردن خود را مي‌پردازند. بايد از خودمان بپرسيم چرا جامعه امروز ايران به اينجا رسيده است؟ چرا انسان‌هاي خوب براي خوب بودن مجبور به سرکوفت شنيدن هستند و آدم‌هاي بد تشويق مي‌شوند؟ پول، وجدان جامعه ايران را خريده است. به نظر مي‌رسد بخشي از مردم وجدان خود را جلوي خانه خوب در شمال شهر و ماشين آخرين مدل قرباني کرده‌اند. اين سبک زندگي کم کم باعث مي‌شود تعداد آدم‌هاي خوب و با وجدان در کشور کم شود. چون آنها هم مجبور هستند براي ساختن زندگي خود، چشم خود را بر روي وجدان ببندند و آجر روي آجر بگذارند. جامعه بي وجدان بيشتر شبيه جنگل است. هر کسي براي رسيدن به هدف خود زندگي مي‌کند و کاري به ديگران ندارد. واقعا بايد دست به دست هم بدهيم و وجدان جامعه را بيدار کنيم. به مردم يادآوري کنيم که کم فروشي، گران فروشي، پارتي بازي و ... در زمان‌هاي نه چندان دور در همين جامعه زشت و پليد بود. خانواده‌هاي سعي مي‌کردند پول کم فروشي به سر سفره نيايد. بايد فرد فردمان کلاه‌مان را قاضي کنيم و از خود بپرسيم چه بلايي سر وجدانمان آورده‌ايم؟ چرا وجدان ما که روي کوچک‌ترين کارهاي بد هم حساس بود حالا خود را به کوچه علي چپ زده است و انگار نه انگار. فکري به حال خودمان کنيم تا اوضاع از اين بدتر نشده است. منبع: عصر ایران